‘Weer kleuterjuf mogen zijn, dat is voor mij persoonlijk de mooiste baan van de wereld’

Eugenie van Rinsum Wolfs; Fonkelsteen

Wat als je een dijk aan ervaring hebt, maar door omstandigheden een lange tijd uit de roulatie bent geweest? Kun je dan nog steeds solliciteren naar een baan in het primair onderwijs? Jazeker wel. Herintreder Eugenie van Rinsum Wolfs is daar het mooie bewijs van. Eugenie heeft de vroegere opleiding tot kleuterleidster (KLOS) gedaan, hoofdacte, de pedagogische academie en verschillende cursussen op het gebied van gedrag van kinderen. Na een moeilijke fase in haar leven staat ze nu weer vol enthousiasme voor haar eigen groep kleuters op basisschool De Fonkelsteen in Zaltbommel.

Een nieuwe kans
Eugenie: ‘Voordat ik ziek werd had ik al 30 jaar gewerkt als kleuterjuf op verschillende scholen. Na mijn opleiding eerst 10 jaar fulltime in Haarsteeg. En toen mijn kinderen geboren werden heb ik bewust ontslag genomen en heb ik 10 jaar als invalkracht gewerkt. Ik heb toen op veel verschillende scholen extra ervaring opgedaan; in de stad, op het platteland, in vinexwijken, katholiek, openbaar of protestant. Toen ik weer wat meer tijd kreeg, omdat mijn kinderen naar de basisschool gingen heb ik nog 10 jaar gewerkt als kleuterjuf voor scholen van ATO Scholenkring. Uiteindelijk werd het me allemaal teveel en heb ik wegens privé omstandigheden een stap terug moeten doen. Na allerlei hindernissen in het leven genomen te hebben was ik in 2021 weer toe aan een vakkundige besteding van mijn tijd. Al bladerend langs vacatures kwam ik een baan tegen bij Signum als leerkracht voor groep 1 en 2. Nu had ik al 12 jaar niet meer gewerkt en in mijn beleving was het onderwijs een denderende trein waar ik niet meer op kon springen. Maar de school, het type onderwijs (ervaringsgericht) en de functie spraken mij zo aan, dat ik in mijn enthousiasme direct een mail naar de directeur van de school stuurde en tot mijn verrassing kreeg ik meteen een reactie terug. Ik mocht mijn cv sturen en op gesprek komen.’

In mijn element
In mijn kennismakingsgesprek liet ik weten dat ik heel graag aan de slag zou willen en ik gaf enthousiast mijn persoonlijke visie op het jonge kind. Ook vertelde ik dat ik a-technisch ben. Computerprogramma’s en zulke zaken zijn niet mijn sterke kant. Maar ik schaam mij niet om ook mijn zwakke kanten te benoemen en om hulp te vragen waar nodig. Ik ben flexibel, inventief, sterk in observeren. Mijn kracht zit in creatieve werkvormen, in het werken met zintuigen, muziek en beelden. In allerlei speelse aanpakken waarmee kinderen zich kunnen uitdrukken, zichzelf leren kennen en leren samenwerken. Ook samen schoonheidsgevoel ontwikkelen vind ik essentieel. Toen ik hier voor het eerst het lokaal binnenstapte, kreeg ik meteen een warm gevoel. Dit is mijn wereld, hier voel ik mij helemaal thuis, als een vis in het water! Ik geniet elk moment met volle teugen van de ontwikkeling die kleuters doormaken met elkaar en dat ik daaraan mag bijdragen.

Doen waar ik goed in ben
Ik merk dat ik de feeling voor het vak en de vaardigheden nooit verleerd heb. Alles komt als vanzelf weer naar boven. Ik voel goed aan wat kinderen nodig hebben en ik weet ze te enthousiasmeren. De interactie met de kinderen is een vreugdevol proces wat mij erg dankbaar maakt. Muziek, beweging en drama zijn voor mij prachtige vormen die ik graag inzet om de kleuters op een speelse, zinvolle wijze te begeleiden in hun ontwikkeling. Ik ben lid geweest van een toneelvereniging en ben 25 jaar sopraan geweest van een vocaal ensemble, waarmee we door Europa toerden. Het is altijd fijn als je als leerkracht je talenten kunt benutten. Ik zie het als een groot cadeau dat ik na al die jaren weer zoveel plezier mag beleven aan mijn werk.

Van waarde zijn
Ik zie de kinderen stralen als ze merken dat ze iets kunnen. En voor mij blijft het fascinerend hoe ieder kind zijn eigen weg vindt, mede door een liefdevolle betrokken en tactvolle benadering. Waar ik veel aandacht aan besteed is de juiste houding aannemen voordat je ergens mee begint. De juiste lichaamshouding, maar ook de mentale houding. Ik maak veel grapjes, maar ik ben ook duidelijk in wat ik van kinderen verwacht. We doen niet zomaar wat. Integendeel, bij ons op school werken we in de kleuterbouw volgens heldere leerdoelen aan de hand van thema’s. Bij het maken van muziek leren kinderen hoe ze met aandacht en gevoel een instrument mogen gebruiken, hoe ze daarbij ook elkaar kunnen aanvoelen. Ze leren door gebruik van maat en ritme hun motoriek te beheersen en te wachten op de ander, anticiperen op wat komen gaat. Het stimuleert je ook om je beter te kunnen concentreren als je leert afstemmen op elkaar. Dat is een heel mooi groepsproces wat de verbondenheid doet groeien en de interactie waardevol maakt.

Verschil maken
Wat mijn werk zo mooi maakt, is dat ik pareltjes van ontwikkelingsmomenten mag waarnemen. Ik geniet van het observeren. Een jongen die graag gezien wilde worden, maar nog niet in staat was om een werkblad te maken, liet ik een keer zijn pijl en boog meenemen naar school. Ik had voor hem een rol behangpapier uit het magazijn gehaald en aan het eind alle cijfers van 1 t/m 10 door elkaar erop gezet. Hij mocht erop schieten en het juiste aantal pijlen erbij tekenen. Op het schoolplein daaraan voorafgaand legde hij aan en mocht hij op een boom schieten en de pijl met sponsje bleef precies hangen tussen de boomschors. Om hem heen applaudisseerden alle kinderen van blijdschap en je zag hem heerlijk glunderen. Ik zeg altijd, je hoeft het lichtje van de ander niet uit te blazen om het jouwe te laten schijnen. Je kunt voor iedereen ruimte creëren om te stralen. Wat mij heel dankbaar maakt, is dat je kinderen tot hun recht mag laten komen en dat je zo tevens met elk kind een mooie, warme band opbouwt, omdat ze zich gezien, gekend en bemind weten.

Let it go
Als juf, zeker in de kleuterbouw, moet je wel geduldig zijn. Niet te snel iets willen bereiken of forceren. Ook niet te snel conclusies trekken op basis van gedrag. Soms kun je beter even kalm afwachten, het laten gebeuren. Dan zul je zien dat je alsnog verrast wordt. Het gaat erom dat je je eigen verwachtingen loslaat en zoveel als mogelijk in het huidige ervaringsmoment blijft. Niks forceren en er tussenuit blijven. Dan ontvouwen zich vaak mooie processen. Die momenten kunnen me nog steeds ontroeren. Ik had een keer aan de kinderen gevraagd: ‘waar kunnen we de prullenbak het beste neerzetten in de fruitpauze, zodat iedereen daar de appelkroos in kan werpen. Vanaf welke afstand kun je die in de prullenbak gooien? En hoeveel stappen naar achteren kun je dan zetten? Dat zijn prachtige ervaringen, waarin ze zelf de stappen voor de afstand tellen en ontdekken dat elk type fruit zijn eigen werpafstand nodig heeft.

Werkgeluk
Hier in het team voel ik me volledig thuis, ik heb een fijne duo-partner, ik word door al mijn collega’s geholpen wanneer dat nodig is en ook met de dames van personeelszaken van Signum heb ik goed contact. Over 3 jaar ga ik met pensioen, maar tot die tijd hoop ik nog met volle teugen te mogen blijven genieten van dit vak. Na twee dagen samen met de kleuters ben ik wel moe, maar o, zo voldaan. Als je zoals ik plezier hebt in wat je doet, voelt het bijna niet als werken. Ik ben blij dat ik op de Fonkelsteen ben aangenomen, ik vind het boeiend om nieuwe ontdekkingen te doen met betrekking tot mezelf. Het is een leerzaam proces om herintreder te mogen zijn en je blijft er jong bij!